Πάλι βλέπω πως ξημέρωσε
στον πόνο μ’έδωσε η θύμησή σου
επικίνδυνη εξάρτηση με κάθε ανάμνηση
απ’τις στιγμές που ζούσα τ’όνειρο μαζί σου
Πάλι η νύχτα δε περνά
η σκέψη σου πονά
κι εγώ απ’το μηδέν στο πουθενά
Πάλι σε φέρνω στο μυαλό
ξεσπάω σ’ότι βρω
ν’αλλάξω τη ζωή μου δεν μπορώ
Πάλι η νύχτα δε παλεύεται
ούτε γιατρεύεται ό’τι πονάει
όσα γύρω σε θυμίζουνε, με συγκλονίζουνε
και το μαχαίρι στην πληγή ξαναγυρνάει
Πάλι η νύχτα δε περνά
η σκέψη σου πονά
κι εγώ απ’το μηδέν στο πουθενά
Πάλι σε φέρνω στο μυαλό
ξεσπάω σ’ότι βρω
ν’αλλάξω τη ζωή μου δεν μπορώ
