Το παράπονό μου απόψε
άλλη υπομονή δεν έχει,
θέλει ν’ ακουστεί, να κλάψει,
γιατί άλλο δεν αντέχει,
λείπεις απ’ τα δύσκολα και μου λες
θέλεις καθαρό αέρα,
μα οι απουσίες γίνανε πολλές
και πώς να τα βγάλω πέρα.
Αν ήσουνα στο πλάι μου τις ώρες που σε ήθελα
θα άντεχα τα δύσκολα, τα σκούρα της ζωής,
θα πέρναγα τις συμπληγάδες, θα `βγαινα, θ’ ανέβαινα
ψηλά στον ουρανό μαζί σου να κοιτώ
κατάματα τον ίδιο το Θεό,
ψηλά στον ουρανό μαζί σου να κοιτώ
κατάματα τον ίδιο το Θεό.
Το παράπονό μου απόψε
πάλι βόλτα θα με πάει,
και για μας θα μου μιλήσει
όπως θα με σεργιανάει,
μόνη, στα χειρότερα, μ’ άφησες,
χάραξες καινούργιο δρόμο,
τίποτα από μένανε δεν κράτησες
δώρο μ’ έκανες στον πόνο.’
Αν ήσουνα στο πλάι μου τις ώρες που σε ήθελα
θα άντεχα τα δύσκολα, τα σκούρα της ζωής,
θα πέρναγα τις συμπληγάδες, θα `βγαινα, θ’ ανέβαινα
ψηλά στον ουρανό μαζί σου να κοιτώ
κατάματα τον ίδιο το Θεό,
ψηλά στον ουρανό μαζί σου να κοιτώ
κατάματα τον ίδιο το Θεό.
