Επομένως, μου λες, και να φύγεις δε φταις
λίγο λίγο πως σβήνει το φως μας.
Κάθε μέρα σιωπή, ποιος θα κάνει μια αρχή,
ποιος την άκρη θα δει στον γκρεμό μας;
Απ’ τους δυο μας κανείς, δεν μπορώ, δεν μπορείς.
Ποιος θα κάνει γυαλί την αγάπη να σπάσει;
Απ’ τους δυο μας κανείς, προσπαθώ, προσπαθείς.
Μια στιγμή τόσα χρόνια δε λέει να φτάσει.
Απ’ τους δυο μας κανείς.
Τι μεγάλες ζωές, όμως μείναν μικρές
και δε φτάνουν, δε ζουν τ’ όνειρό μας.
Ποιος μπορεί να δεχτεί την ευθύνη αυτή,
ποιος το τέλος θα δει στο βυθό μας;
Απ’ τους δυο μας κανείς, δεν μπορώ, δεν μπορείς.
Ποιος θα κάνει γυαλί την αγάπη να σπάσει;
Απ’ τους δυο μας κανείς, προσπαθώ, προσπαθείς.
Μια στιγμή τόσα χρόνια δε λέει να φτάσει.
Απ’ τους δυο μας κανείς.
