Της μοναξιάς, μην της μιλάς, είναι μπελάς
μην απορείς και θα τη βρεις απ’ το σεντόνι κάτω,
δήθεν πως κρυώνει,
της μοναξιάς, μην της μιλάς, μην την κοιτάς
κατάματα, χαράματα, θα σε παιδεύει
όσο, όσο τη βολεύει.
Σήκω και χόρεψε μες στο άπειρο,
το ραντεβού σας ήταν άκυρο,
σήκω και χόρεψε και ξέχασε,
ό,τι σε πόνεσε, προσπέρασε
κι αν μ’ αγαπάς, μην της το πεις της μοναξιάς.
Της μοναξιάς, μην της ζητάς, μην τη ρωτάς
για θαύματα, τα τραύματά σου θα `χει σβήσει
μόνο, μόνο όταν σ’ αφήσει,
της μοναξιάς, τη συντροφιά να της χαλάς
και μην ακούς δήθεν καημούς και δήθεν λάθη,
άσ’ την και καλά να πάθει.
Σήκω και χόρεψε μες στο άπειρο,
το ραντεβού σας ήταν άκυρο,
σήκω και χόρεψε και ξέχασε,
ό,τι σε πόνεσε, προσπέρασε
κι αν μ’ αγαπάς, μην της το πεις της μοναξιάς.
Κι αν μ’ αγαπάς, μην της το πεις της μοναξιάς.
