Δεν έχεις μάθει ν’ αγαπάς,
πότε να είσαι της χαράς, πότε της λύπης.
Μια ευκαιρία θα φανεί,
θα `χει ανθρώπινη φωνή, κι εσύ θα λείπεις.
Δόξα τω Θεώ, εγώ αγάπησα πολύ
κι έπεσα απ’ αγάπη να πεθάνω.
Δόξα τω Θεώ, εγώ προδόθηκα πολύ,
μα όταν φανεί ξανά αγάπη δεν τη χάνω.
Δεν έχεις μάθει ν’ αγαπάς
με την καρδιά σου που κρατάς φυλακισμένη.
Κάποτε θα με θυμηθείς,
όταν το ψέμα βαρεθείς, μα θα `μαι ξένη.
