Μια φορά ήταν κι ένα καιρό
μη το πεις ξανά δε μπορώ
στο κορμί μου εσύ μέσα ζεις
Κάποιο λάθος μιας στιγμής
δε μπορείς να συγχωρείς
τιμωρείς κι αποχωρείς
Στο πόνο κέντρο χτυπάς και πατάς
κι όλα τα ξεχνάς
Σε μια κόλλα λευκό χαρτί
μου αφήνεις ένα πρωί
μια καρδιά σβησμένη μ’ ένα Χι
Σε ρωτάω γιατί;;;
Μη μου λες να ζω μ’ αναμνήσεις
δεν το αντέχω
Μου κρατάς τον κόσμο στα χέρια
άσ’τον να πέσει κι ας χαθώ
Τη ζωή μου όλη έχω διπλώσει
στην αγκαλιά σου
Να μετρήσω ως το δέκα καρδιά μου
και να ‘σαι εδώ, πριν τρελαθώ
Μη μου λες τώρα να ζω μ’ αναμνήσεις
δεν το αντέχω
την Αγάπη που είχαμε θέλω
να `χω ψυχή και λόγο να ζω
Τη ζωή μου όλη έχω διπλώσει
στην αγκαλιά σου
Να μετρήσω ως το δέκα καρδιά μου
και να ‘σαι εδώ, πριν τρελαθώ...
Μια φορά ήταν κι ένα καιρό
μη το λες ξανά δε μπορώ
και για τέλος ποτέ μη σκεφτείς
πες τι άλλο θα βρεις να πεις
Στο μυαλό μου μέσα απειλές
και οι νύχτες σαν ληστές
Στα μάτια δε με φιλάς, δε γυρνάς
τα κλειδιά πετάς
Και χωρίς ούτε μια ενοχή
μου αφήνεις σ’ ένα χαρτί
μια καρδιά σβησμένη μ’ ένα Χι
Σε ρωτάω γιατί;;;
