Βήματα πιο δυνατά και πιο βαριά σα μολύβια
Πρόσωπα θυμωμένα μ' ενωμένα τα φρύδια
Σοβαρά και σκληρά σα να βλέπουν την Μήδεια
Όλα μοιάζουνε ίδια και θυμίζουν παιχνίδια
Παράσταση που παίζεται σε σάπια σανίδια
Τι κρίμα ρουτίνα φτωχή παντομίμα
Ζωή σαν την Αλίκη, είσαι κι εσύ θεατρίνα
Τι 'γιναν τα χαμόγελα, πού πήγαν τα γέλια
Τι 'γιναν οι φωνές, οι αγάπες κι όλα τα μέλια
Πού πήγανε τα φιλιά οι αγκαλιές και οι παρέες
Οι νύχτες που περνούσαμε ήταν πάντα ωραιές
Με νέες ιδέες που φέρνουνε ρίσκο
Και φίλους πιο πολλούς που γύρω μου βρίσκω
Αφήνω το μυαλό μου να με πάει μπροστά
Και έχω, έχω, έχω το κεφάλι ψηλά
Αν είμαστε μαζί (μαζί), μπορώ κι εγώ
Να φτάσω πιο ψηλά (ψηλά) στον ουρανό
Μου φτάνει μια ματιά, είναι απλό
Δώσε μου αφορμή (μαζί) να τρελαθώ
Μπορώ κι εγώ
Στον ουρανό
Είναι απλό
Να τρελαθώ
Μια ζεστή καλημέρα κάνει την διαφορά
Και μια ακόμα Δευτέρα παίρνει πάλι σειρά
Στην ουρά κι όλα εκείνα που σου δίνουν φτερά
Ή σε κάνουν να νιώθεις έξω από τα νερά
Στη σειρά κι όλοι εκείνοι που σε ξέρουν καλά
Κι όλοι αυτοί που συνήθως θα σου φέρουν μπελά
Κάπου εκεί που απ' τα ψηλά, πέφτεις στα χαμηλά
Μέρος πρώτο όλα τελειώνουν περίπου ομαλά
Μέρος δεύτερο σερβίρω σε δίσκο
Νέα γεύση κατευθείαν για τον ουρανίσκο
Πικάντικη, αυθάδικη καθόλου όμως άδικη
Και πλούσια σε ύλη σαν φυλλάδα Κυριακάτικη
Σελίδα πρώτη όλα με μεγάλα γράμματα
Ζωή σε τίτλους αν τολμάς να δεις κατάματα
Μόνος σου πάλεψε κι ό,τι συμβεί
Με εμπειρίες γι' αποσκευή
Αν είμαστε μαζί (μαζί), μπορώ κι εγώ
Να φτάσω πιο ψηλά (ψηλά) στον ουρανό
Μου φτάνει μια ματιά, είναι απλό
Δώσε μου αφορμή (μαζί) να τρελαθώ
Μπορώ κι εγώ
Είναι απλό
Να τρελαθώ
Αν είμαστε μαζί (μαζί), μπορώ κι εγώ
Να φτάσω πιο ψηλά (ψηλά) στον ουρανό
Μου φτάνει μια ματιά, είναι απλό
