Έχει μείνει καφές στο φλιτζάνι
και στο τζάμι σταγόνες βροχή
που πολύ μ’ αγαπάς δε μου φτάνει
που πολύ σ’ αγαπώ δεν αρκεί
Νιώθω μόνη πολύ και φοβάμαι
και δε θέλω αλήθεια να πω
όσα έχεις αφήσει μιλάνε
όσα γύρω κοιτώ
όλα έχουν φωνή σ’ αγαπώ
Γιατί έξω έχει κρύο
και με έχει πιάσει μια στενοχώρια
γιατί έξω έχει κρύο
και εμείς οι δύο είμαστε χώρια
Έχω ένα φιλί να θυμάμαι
ένα χάδι και μια σου ματιά
η αγάπη ρωτάω που νά `ναι
κι ούτε εσύ δε μου λες τώρα πια
Εγώ έχω κρυφτεί στο σκοτάδι
και να θες δεν μπορείς να με δεις
το φιλί σου δε φέγγει το βράδυ
κι όσο κι αν προσπαθείς
δεν μπορείς σ’ αγαπώ να μου πεις
Γιατί έξω έχει κρύο
και με έχει πιάσει μια στενοχώρια
γιατί έξω έχει κρύο
και εμείς οι δύο είμαστε χώρια
