Ολα μέχρι εδώ τα λόγια κι οι θυμοί
και κάποιοι εγωϊσμοί
είδα μ’άλλα μάτια τη ζωή
κουράστηκα κοντά σου πολύ
και δεν μπορώ να μείνω όσο κι αν θες
δεν μπορώ
Δε φταις εσύ που θα φύγω
μα φοβάμαι σε λίγο
δεν θ’αντέξω κοντά σου να ζω
Δε φταις εσύ που πεθαίνω
νιώθω σαν σώμα ξένο
στην αγάπη μας από καιρό
Κάθε μέρα που περνάει
σαν πληγή πονάει
Άλλαξαν πολλά κι ανάμεσά μας πια
φωλιάζει η μοναξιά
ούτε ένα σημείο επαφής
δεν έχουμε γι’αυτό μην πεις
να μείνω εδώ και να υποκριθώ
δεν μπορώ
Δε φταις εσύ που θα φύγω
μα φοβάμαι σε λίγο
δεν θ’αντέξω κοντά σου να ζω
Δε φταίς εσύ που πεθαίνω
νιώθω σαν σώμα ξένο
στην αγάπη μας από καιρό
