Νιώθω ξένη σ’αυτή την πόλη
που μ’αφήσαν και φύγαν όλοι
στη μοναξιά μου γιατί να μείνω
και την καρδιά μου γιατί να δίνω
Η φωνή σου μεσ’το μυαλό μου
ζωντανεύει το όνειρό μου
να βγω σαν ήλιος μέσα απ’το ψέμα
να ταξιδέψω να’ρθώ σε σένα
Ξενιτιά μου φωλιά του ονείρου
τα φτερά μου για σένα ανοίγω
να δω μεσ’τη γαλάζια σου ματιά
ν’αλλάζει χρώματα η γκρίζα ερημιά
Ξενιτιά μου φωλιά του ονείρου
τα φτερά μου για σένα ανοίγω
στην αγκαλιά σου μέσα να χαθώ
και μεσ’στο σώμα σου να ξαναγεννηθώ
Σ’έναν κόσμο χωρίς ελπίδα
ταξιδεύω χωρίς πυξίδα
δε θέλω άλλο να υπομένω
και άδειες μέρες να περιμένω
Η μορφή σου τα κρύα βράδια
το κορμί μου γεμίζει χάδια
κι εγώ παλεύω να βγω απ’το ψέμα
να ταξιδέψω να’ρθω σε σένα
Ξενιτιά μου φωλιά του ονείρου
τα φτερά μου για σένα ανοίγω
να δω μεσ’τη γαλάζια σου ματιά
ν’αλλάζει χρώματα η γκρίζα ερημιά
Ξενιτιά μου φωλιά του ονείρου
τα φτερά μου για σένα ανοίγω
στην αγκαλιά σου μέσα να χαθώ
και μεσ’στο σώμα σου να ξαναγεννηθώ
